Ik ben er echt.. ik ben in USA, baby!!! :)
29 september 2018
Na een lange reis van meer dan 24 uur, met een tussenstop in Chicago, kom ik eindelijk aan in LA. Gelukkig vallen mijn zorgen over of alles wel zal lukken, enorm mee. Alles gaat vrij soepel. Bij het ophalen van mijn rental car word me al duidelijk dat alles in Amerika groot is of moet zijn. Ik krijg een grote Honda sedan mee, desalniettemin vraagt de man aan de counter mij: "are you sure you want a small car?" Eh... tja. Gelukkig is de host van mijn airbnb zo vriendelijk om me te voorzien van goede directions en me op te vangen. Ik ben kapot en ga rond 23 uur lokale tijd slapen.
Na een woelige nacht (het zal de jetlag zijn) ben ik al redelijk vroeg wakker. Ik besluit, na wat getwijfel omdat het toch best spannend is, om toch met de auto op pad te gaan, ik moet immers nog heel wat kilometers afleggen tijdens deze trip, dus waarom niet nu alvast starten, right?! Ik ga naar Santa Monica, ik wil de bekende pier zien en het strand. De reis er naar toe valt me enorm mee. Oke, het is druk. Oke, ik moet nog even wennen aan de verkeersregels aldaar. Maar het went best snel en rijdt eigenlijk best makkelijk. Opeens voel ik me heel cool en raak ik enigszins overwelmd met positieve emoties, OMG IK BEN IN AMERIKA!!!!
De rit kost me een uur en ik vind redelijk makkelijk een parkeerplek. Ik besluit eerst te gaan lunchen. Door de jetlag is m'n lichaam helemaal in de war en ik heb om 11 uur lokale tijd daar al enorme honger! Ik besluit een chicken sandwich te nemen. Als Nederlander denk je dan een soort broodje kip te krijgen. Maar niets is minder waar, het is een enorme burger met gegrilde kip en een berg friet, die ik uiteraard niet op krijg. Ondertussen begin ik me toch wat zorgen te maken over mijn postuur. Als de voedselporties nog 2 weken zo doorgaan, zal mijn postuur nog Amerikaanse vormen gaan aannemen. Goed, tijd om er dan maar wat calorieën af te gaan wandelen richting de pier en het strand. Het is hier gelukkig wat koeler dan in LA, waar het zeker 30 graden was.
De pier is eigenlijk een kleine kermis (met weinig spectaculaire attracties) op een pier dus. Het strand is vrij klein en ziet er eigenlijk niet anders uit dan het uitzicht wat ik laatst op Ameland had. Oke geeft niks, been there, done that, left the t-shirt. Ik kijk nog wat rond in de plaatselijke winkels en ga dan weer terug richting m'n logeeradres. Na wat luieren en knuffelen met de huiskat (aaaaaw hij is zo lief ♡) ga ik nog wat boodschapjes doen in een wel erg shady neighbourhood (veel zwervers en ander raar gespuis). Bij terugkomst ga ik om 20 uur al slapen. Ik ben nog steeds erg moe.
Dag 2! Opnieuw slecht geslapen, vroeg wakker, niet gedacht dat ik (die in vakantieperiodes wel vaker rare slaapritmes erop nahoudt) veel last van de jetlag zou hebben, mmm think again! Vandaag ga ik naar The Walk of Fame (TWF) en het bekende Hollywood bord. TWF is dus gewoon een lange straat met allemaal sterren op het trottoir. Wel leuk om wat namen te spotten: Britney, Michael Jackson en andere grote popsterren (ja die 2 passen niet in hetzelfde rijtje, I know), maar ook Minnie Mouse en Kermit the Frog. Het stikt er van de toeristen en de gekkigheid. Ik zie mannen in een spidermanpak, een man die bedelt om geld terwijl er naast hem een bord staat waarop "I need money for hookers and coke" staat, een dakloze vrouw die schreeuwt richting een andere vrouw: "I'm gonna kill you"... Uiteraard staat deze laatste op een plek waar ik natuurlijk langs moet lopen om weer bij m'n auto te komen. Gelukkig houdt iemand haar in bedwang. Ondertussen zie en hoor ik overal straatmuzikanten, erg goede ook nog. Waarschijnlijk allemaal hopend om ontdekt te worden? Oke, this is crazy shit hier!
Ik had gehoopt de ster van de Backstreet Boys nog te spotten (ja ja ik weet het, maar een meisje vergeet nooit haar jeugdliefdes), maar die heb ik niet kunnen vinden. Na lang zoeken heb ik gelukkig wel uitzicht op en een foto van de welbekende Hollywood letters kunnen bemachtigen. Yeeeeh! Terug in m'n airbnb heb ik nog leuk gekletst met de host aldaar, over Trump, haar ouders die de Holocaust overleefden, haar leven in Californië enz enz. Was toch een goed idee om voor een airbnb te gaan, love to meet and talk to new people!
Op de dag dat ik LA ga verlaten om richting Las Vegas te gaan, ben ik om 5.30 al wakker. Damn jetlag!!! Naja dan maar vroeg op, kan ik vroeg gaan rijden. De reis naar Vegas is 278 mijl en ruim 4 uren rijden, vooral snelweg, dus dat zou een makkie moeten zijn toch? De wegen in LA zijn trouwens echt slecht. Soms ontbreken lijnen en rij je gewoon met heel veel auto's op een groot stuk wegdek. En veel gaten en andere oneffenheden in de weg. Maar na een klein uurtje worden de wegen beter en is het in een rechte lijn gewoon vooruit rijden. Ik rijd door de woestijn en geniet van het prachtige dorre uitzicht, de bergen, rotsen, cactussen. Ik vind woestijnlandschappen zo mooi, maar helaas mis ik steeds de juiste stopplaatsen om goede foto's te maken. Naja herinneringen zijn belangrijker dan foto's toch?
Onderweg stop ik nog bij een typische Amerikaanse diner, waar ik opnieuw een enorme maaltijd voorgeschoteld krijg; een soort 6 dubbele pancake met aardbeien en slagroom. Heerlijk hoor, maar uiteraard krijg ik het opnieuw niet op. Ondertussen voel ik mezelf al behoorlijk bad ass doordat ik zo stoer onderweg ben daar over de Amerikaanse snelwegen, kijk me gaan dan! Ik kom lekker op tijd aan in Vegas en zie al 3 limo's rijden, nog voor ik bij m'n hotel ben. Helaas gaat het inchecken niet goed, waardoor ik anderhalf uur in de lobby moet wachten. Maar er is wifi, dus ik vermaak me wel. Na alles (na 3 dagen heb ik nu al veel meer zooi bij me dan toen ik vertrok, écht hoe dan??) op m'n hotelkamer te hebben geïnstalleerd, besluit ik vroeg te gaan eten. Ik kies voor een burger met friet en 3 liter cola. Waaaat? 3 liter? Nou oke misschien is dat overdreven, maar het was een giga beker die er voor m'n neus werd gezet. Gelukkig bestaan er ook doggybags voor drinken wat je niet opkrijgt, dus de rest (ongeveer 0,9 liter) ging mee.
Oh hey, Elvis treed op naast het restaurant. Dat is leuk, even kijken. Ik ga zitten en raak al snel aan de praat met een vrouw uit de Filippijnen. Waar ik de 1e dagen nog wat struikelde over m'n Engels, gaat het nu al stukken beter. Zo'n 2 uren heb ik met haar zitten kletsen, terwijl Elvis af en toe voorbij komt dansen en zelfs naast ons komt zitten. Ik begin uiteraard te giechelen als een klein meisje als ie me diep in m'n ogen kijkt en een zwoele tekst zingt. Ja, hoe moet je daar nu op reageren?! Ik begin al wel helemaal in de Vegas mood te komen en ik kijk uit naar de rest van mijn verblijf hier. To be continued...
Na een woelige nacht (het zal de jetlag zijn) ben ik al redelijk vroeg wakker. Ik besluit, na wat getwijfel omdat het toch best spannend is, om toch met de auto op pad te gaan, ik moet immers nog heel wat kilometers afleggen tijdens deze trip, dus waarom niet nu alvast starten, right?! Ik ga naar Santa Monica, ik wil de bekende pier zien en het strand. De reis er naar toe valt me enorm mee. Oke, het is druk. Oke, ik moet nog even wennen aan de verkeersregels aldaar. Maar het went best snel en rijdt eigenlijk best makkelijk. Opeens voel ik me heel cool en raak ik enigszins overwelmd met positieve emoties, OMG IK BEN IN AMERIKA!!!!
De rit kost me een uur en ik vind redelijk makkelijk een parkeerplek. Ik besluit eerst te gaan lunchen. Door de jetlag is m'n lichaam helemaal in de war en ik heb om 11 uur lokale tijd daar al enorme honger! Ik besluit een chicken sandwich te nemen. Als Nederlander denk je dan een soort broodje kip te krijgen. Maar niets is minder waar, het is een enorme burger met gegrilde kip en een berg friet, die ik uiteraard niet op krijg. Ondertussen begin ik me toch wat zorgen te maken over mijn postuur. Als de voedselporties nog 2 weken zo doorgaan, zal mijn postuur nog Amerikaanse vormen gaan aannemen. Goed, tijd om er dan maar wat calorieën af te gaan wandelen richting de pier en het strand. Het is hier gelukkig wat koeler dan in LA, waar het zeker 30 graden was.
De pier is eigenlijk een kleine kermis (met weinig spectaculaire attracties) op een pier dus. Het strand is vrij klein en ziet er eigenlijk niet anders uit dan het uitzicht wat ik laatst op Ameland had. Oke geeft niks, been there, done that, left the t-shirt. Ik kijk nog wat rond in de plaatselijke winkels en ga dan weer terug richting m'n logeeradres. Na wat luieren en knuffelen met de huiskat (aaaaaw hij is zo lief ♡) ga ik nog wat boodschapjes doen in een wel erg shady neighbourhood (veel zwervers en ander raar gespuis). Bij terugkomst ga ik om 20 uur al slapen. Ik ben nog steeds erg moe.
Dag 2! Opnieuw slecht geslapen, vroeg wakker, niet gedacht dat ik (die in vakantieperiodes wel vaker rare slaapritmes erop nahoudt) veel last van de jetlag zou hebben, mmm think again! Vandaag ga ik naar The Walk of Fame (TWF) en het bekende Hollywood bord. TWF is dus gewoon een lange straat met allemaal sterren op het trottoir. Wel leuk om wat namen te spotten: Britney, Michael Jackson en andere grote popsterren (ja die 2 passen niet in hetzelfde rijtje, I know), maar ook Minnie Mouse en Kermit the Frog. Het stikt er van de toeristen en de gekkigheid. Ik zie mannen in een spidermanpak, een man die bedelt om geld terwijl er naast hem een bord staat waarop "I need money for hookers and coke" staat, een dakloze vrouw die schreeuwt richting een andere vrouw: "I'm gonna kill you"... Uiteraard staat deze laatste op een plek waar ik natuurlijk langs moet lopen om weer bij m'n auto te komen. Gelukkig houdt iemand haar in bedwang. Ondertussen zie en hoor ik overal straatmuzikanten, erg goede ook nog. Waarschijnlijk allemaal hopend om ontdekt te worden? Oke, this is crazy shit hier!
Ik had gehoopt de ster van de Backstreet Boys nog te spotten (ja ja ik weet het, maar een meisje vergeet nooit haar jeugdliefdes), maar die heb ik niet kunnen vinden. Na lang zoeken heb ik gelukkig wel uitzicht op en een foto van de welbekende Hollywood letters kunnen bemachtigen. Yeeeeh! Terug in m'n airbnb heb ik nog leuk gekletst met de host aldaar, over Trump, haar ouders die de Holocaust overleefden, haar leven in Californië enz enz. Was toch een goed idee om voor een airbnb te gaan, love to meet and talk to new people!
Op de dag dat ik LA ga verlaten om richting Las Vegas te gaan, ben ik om 5.30 al wakker. Damn jetlag!!! Naja dan maar vroeg op, kan ik vroeg gaan rijden. De reis naar Vegas is 278 mijl en ruim 4 uren rijden, vooral snelweg, dus dat zou een makkie moeten zijn toch? De wegen in LA zijn trouwens echt slecht. Soms ontbreken lijnen en rij je gewoon met heel veel auto's op een groot stuk wegdek. En veel gaten en andere oneffenheden in de weg. Maar na een klein uurtje worden de wegen beter en is het in een rechte lijn gewoon vooruit rijden. Ik rijd door de woestijn en geniet van het prachtige dorre uitzicht, de bergen, rotsen, cactussen. Ik vind woestijnlandschappen zo mooi, maar helaas mis ik steeds de juiste stopplaatsen om goede foto's te maken. Naja herinneringen zijn belangrijker dan foto's toch?
Onderweg stop ik nog bij een typische Amerikaanse diner, waar ik opnieuw een enorme maaltijd voorgeschoteld krijg; een soort 6 dubbele pancake met aardbeien en slagroom. Heerlijk hoor, maar uiteraard krijg ik het opnieuw niet op. Ondertussen voel ik mezelf al behoorlijk bad ass doordat ik zo stoer onderweg ben daar over de Amerikaanse snelwegen, kijk me gaan dan! Ik kom lekker op tijd aan in Vegas en zie al 3 limo's rijden, nog voor ik bij m'n hotel ben. Helaas gaat het inchecken niet goed, waardoor ik anderhalf uur in de lobby moet wachten. Maar er is wifi, dus ik vermaak me wel. Na alles (na 3 dagen heb ik nu al veel meer zooi bij me dan toen ik vertrok, écht hoe dan??) op m'n hotelkamer te hebben geïnstalleerd, besluit ik vroeg te gaan eten. Ik kies voor een burger met friet en 3 liter cola. Waaaat? 3 liter? Nou oke misschien is dat overdreven, maar het was een giga beker die er voor m'n neus werd gezet. Gelukkig bestaan er ook doggybags voor drinken wat je niet opkrijgt, dus de rest (ongeveer 0,9 liter) ging mee.
Oh hey, Elvis treed op naast het restaurant. Dat is leuk, even kijken. Ik ga zitten en raak al snel aan de praat met een vrouw uit de Filippijnen. Waar ik de 1e dagen nog wat struikelde over m'n Engels, gaat het nu al stukken beter. Zo'n 2 uren heb ik met haar zitten kletsen, terwijl Elvis af en toe voorbij komt dansen en zelfs naast ons komt zitten. Ik begin uiteraard te giechelen als een klein meisje als ie me diep in m'n ogen kijkt en een zwoele tekst zingt. Ja, hoe moet je daar nu op reageren?! Ik begin al wel helemaal in de Vegas mood te komen en ik kijk uit naar de rest van mijn verblijf hier. To be continued...
Groetjes mama